Gospodarka Tajlandii w niebezpieczeństwie: utrata przyrody zagraża miliardom!

Gospodarka Tajlandii w niebezpieczeństwie: utrata przyrody zagraża miliardom!

Tajlandia w najbliższej przyszłości stoi przed poważnymi wyzwaniami, wpływającymi zarówno na środowisko, jak i gospodarkę. Utratę przyrody postrzega się jako ryzyko równie pilne jak sama zmiana klimatu. Według Wiadomości biznesowe z Bangkoku Ustalono, że firmy muszą zmienić swoje cele na „pozytywne dla środowiska”, aby zapewnić długoterminową stabilność w swoim łańcuchu dostaw. Ta zmiana ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia zależności tajskiej gospodarki od przyrody i uniknięcia ogromnych strat w dochodach.

Jeśli nie zostaną podjęte żadne działania, Tajlandia może stracić aż do 553 miliardów dolarów PKB do 2050 roku. Ta fatalna prognoza opiera się na analizie pokazującej, że przyroda odgrywa znaczącą rolę w różnych sektorach gospodarki, takich jak rolnictwo, rybołówstwo i turystyka. Zaburzenia w tych sektorach można bezpośrednio powiązać ze spadkiem różnorodności biologicznej i zasobów naturalnych.

Skutki zmian klimatycznych

Zmiany klimatyczne już wywierają zauważalny wpływ na Tajlandię, szczególnie w obszarach rolnictwa i rybołówstwa. Według raportu przygotowanego przez Bank Światowy Możliwe są straty w produkcji rolnej na poziomie od 2,9 do 5,4 mld dolarów, a zagrożona jest aż do 26,2 mld dolarów wartości produkcji w rybołówstwie. Liczby te podkreślają, że stres cieplny i ekstremalne zjawiska pogodowe mogą powodować nadzwyczajne straty, poważnie obciążając dostawy żywności i gospodarkę.

Szczególnie niepokojące jest również to, że koszty związane z erozją wybrzeży i wzrostem poziomu morza mogą w dłuższej perspektywie wzrosnąć o około 6 miliardów dolarów. Miasta przybrzeżne i działalność gospodarcza są szczególnie zagrożone na skutek tych zjawisk naturalnych. Poważna powódź w 2030 r. może spowodować zmniejszenie PKB nawet o cztery punkty procentowe. Ponadto trwające niszczenie środowiska wymaga nowych strategii i podejść politycznych.

Strategie zwalczania utraty przyrody

W tym kontekście Tajlandia wprowadziła w 2021 r. model Bio-Circular-Green (BCG), aby promować zrównoważoną gospodarkę niskoemisyjną. Z tego modelu korzysta m.in Bank Światowy wzmocnienie programu ekologicznego oraz lepsze przewidywanie i łagodzenie skutków gospodarczych. Jednak wizja wykracza poza zwykłe zarządzanie środowiskiem. Inicjatywa Nature Positive wymaga od firm wyznaczania celów, które skutkują regeneracją większej ilości zasobów naturalnych niż ich zużyciem.

Jak wynika z raportu Banku Światowego, potrzebne jest odważniejsze podejście, aby zaradzić jednoczesnemu kryzysowi polegającemu na utracie przyrody i upadku gospodarczym. Można to również osiągnąć poprzez inicjatywy w zakresie ponownego zalesiania, które mogą przynieść znaczne korzyści gospodarcze. Szacuje się, że polityka strategiczna może zmniejszyć straty o 68 procent i stworzyć skumulowany majątek o wartości do 54 miliardów dolarów.

Przyszłe cele i inicjatywy klimatyczne

Na poziomie międzynarodowym Tajlandia wyznaczyła ambitne cele klimatyczne podczas COP26 w Glasgow. Obejmuje to osiągnięcie neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do 2050 r. i zerowej emisji netto do 2065 r. Ustalone na szczeblu krajowym wkłady klimatyczne (NDC) mają zostać zmniejszone o 30–40 procent do 2030 r., co stanowi rewizję poprzedniego celu, który wynosił 20 procent. Kompleksowy krajowy plan adaptacyjny mający na celu poradzenie sobie ze skutkami zmiany klimatu został zatwierdzony w kwietniu 2023 r.

Ponadto Tajlandia opracuje swoją pierwszą ustawę o różnorodności biologicznej (ustawa o różnorodności biologicznej), aby wzmocnić ochronę przyrody. Jest to zgodne z globalnymi ramami różnorodności biologicznej po 2020 r., które stanowią podstawę tajlandzkiej strategii ochrony różnorodności biologicznej.

Podsumowując, Tajlandia musi podjąć działania w obliczu znaczących zagrożeń wynikających z utraty różnorodności biologicznej i zmiany klimatu. Aby Tajlandia mogła w dłuższej perspektywie chronić zarówno swoje środowisko, jak i gospodarkę, należy na pierwszy plan wysunąć się związek między zdrowiem ekosystemu a stabilnością gospodarczą.