Η οικονομία της Ταϊλάνδης σε κίνδυνο: η απώλεια της φύσης απειλεί δισεκατομμύρια!

Η οικονομία της Ταϊλάνδης σε κίνδυνο: η απώλεια της φύσης απειλεί δισεκατομμύρια!

Η Ταϊλάνδη αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις στο εγγύς μέλλον, που επηρεάζουν τόσο το περιβάλλον όσο και την οικονομία. Η απώλεια της φύσης θεωρείται ως ένας κίνδυνος τόσο επείγων όσο και η ίδια η κλιματική αλλαγή. Σύμφωνα με Νέα της Μπανγκόκ Μπιζ Αναπτύχθηκε ότι οι εταιρείες πρέπει να αλλάξουν τους στόχους τους προς το "Nature-Positive" προκειμένου να εξασφαλίσουν μακροπρόθεσμη σταθερότητα στην εφοδιαστική τους αλυσίδα. Αυτή η αλλαγή είναι ζωτικής σημασίας για τη μείωση της εξάρτησης της οικονομίας της Ταϊλάνδης από τη φύση και την αποφυγή τεράστιων απωλειών εσόδων.

Εάν δεν ληφθούν μέτρα, η Ταϊλάνδη θα μπορούσε να χάσει έως και 553 δισεκατομμύρια δολάρια ΑΕΠ έως το 2050. Αυτή η τρομερή πρόβλεψη βασίζεται σε ανάλυση που δείχνει ότι η φύση παίζει σημαντικό ρόλο σε διάφορους οικονομικούς τομείς όπως η γεωργία, η αλιεία και ο τουρισμός. Οι διαταραχές σε αυτούς τους τομείς μπορεί να συνδέονται άμεσα με τη μείωση της βιοποικιλότητας και των φυσικών πόρων.

Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής

Η κλιματική αλλαγή έχει ήδη αξιοσημείωτο αντίκτυπο στην Ταϊλάνδη, ιδιαίτερα στους τομείς της γεωργίας και της αλιείας. Σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμια Τράπεζα Είναι πιθανές απώλειες γεωργικής παραγωγής μεταξύ 2,9 και 5,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, ενώ κινδυνεύει η αξία παραγωγής έως και 26,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων στον τομέα της αλιείας. Αυτά τα στοιχεία υπογραμμίζουν ότι το θερμικό στρες και τα ακραία καιρικά φαινόμενα μπορούν να προκαλέσουν εξαιρετικές απώλειες, επιβαρύνοντας σοβαρά τις προμήθειες τροφίμων και την οικονομία.

Αυτό που είναι επίσης ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι το κόστος που σχετίζεται με τη διάβρωση των ακτών και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να αυξηθεί κατά περίπου 6 δισεκατομμύρια δολάρια μακροπρόθεσμα. Οι παράκτιες πόλεις και οι οικονομικές δραστηριότητες κινδυνεύουν ιδιαίτερα από αυτά τα φυσικά γεγονότα. Μια σημαντική πλημμύρα το 2030 θα μπορούσε να μειώσει το ΑΕΠ έως και τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες. Επιπλέον, η συνεχιζόμενη περιβαλλοντική καταστροφή απαιτεί νέες στρατηγικές και πολιτικές προσεγγίσεις.

Στρατηγικές για την καταπολέμηση της απώλειας της φύσης

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ταϊλάνδη εισήγαγε το μοντέλο Bio-Circular-Green (BCG) το 2021 για να προωθήσει μια βιώσιμη οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Αυτό το μοντέλο χρησιμοποιείται από την Παγκόσμια Τράπεζα για την ενίσχυση της πράσινης ατζέντας και την καλύτερη πρόβλεψη και τον μετριασμό των οικονομικών επιπτώσεων. Ωστόσο, το όραμα υπερβαίνει την απλή περιβαλλοντική διαχείριση. Η Πρωτοβουλία Nature Positive απαιτεί από τις εταιρείες να θέτουν στόχους που έχουν ως αποτέλεσμα την αναγέννηση περισσότερων φυσικών πόρων από ό,τι καταναλώνουν.

Απαιτείται μια πιο τολμηρή προσέγγιση για την αντιμετώπιση της ταυτόχρονης κρίσης της απώλειας της φύσης και της οικονομικής παρακμής, σύμφωνα με την έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Αυτό θα μπορούσε επίσης να γίνει μέσω πρωτοβουλιών αναδάσωσης, που θα μπορούσαν να αποφέρουν σημαντικά οικονομικά οφέλη. Εκτιμάται ότι οι στρατηγικές πολιτικές θα μπορούσαν να μειώσουν τις απώλειες κατά 68 τοις εκατό και να δημιουργήσουν έως και 54 δισεκατομμύρια δολάρια σε σωρευτικό πλούτο.

Μελλοντικοί στόχοι και πρωτοβουλίες για το κλίμα

Σε διεθνές επίπεδο, η Ταϊλάνδη έθεσε φιλόδοξους κλιματικούς στόχους στο COP26 στη Γλασκώβη. Αυτό περιλαμβάνει την επίτευξη ουδετερότητας άνθρακα έως το 2050 και μηδενικών εκπομπών έως το 2065. Οι εθνικά καθορισμένες συνεισφορές για το κλίμα (NDC) πρόκειται να μειωθούν κατά 30 έως 40 τοις εκατό έως το 2030, κάτι που αντιπροσωπεύει μια αναθεώρηση του προηγούμενου στόχου, ο οποίος ήταν 20 τοις εκατό. Ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο προσαρμογής για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής εγκρίθηκε τον Απρίλιο του 2023.

Επιπλέον, η Ταϊλάνδη θα αναπτύξει τον πρώτο της νόμο για τη βιοποικιλότητα (Νόμος για τη βιοποικιλότητα) για να ενισχύσει την προστασία της φύσης. Αυτό είναι σύμφωνο με το Παγκόσμιο Πλαίσιο Βιοποικιλότητας μετά το 2020, το οποίο αποτελεί τη βάση για τη στρατηγική της Ταϊλάνδης για τη βιοποικιλότητα.

Συμπερασματικά, η Ταϊλάνδη πρέπει να αναλάβει δράση απέναντι σε σημαντικές απειλές από την απώλεια βιοποικιλότητας και την κλιματική αλλαγή. Η σύνδεση μεταξύ της υγείας του οικοσυστήματος και της οικονομικής σταθερότητας πρέπει να έρθει στο προσκήνιο, ώστε η Ταϊλάνδη να μπορέσει να προστατεύσει τόσο το περιβάλλον όσο και την οικονομία της μακροπρόθεσμα.