Thailand in crisis: bureaucratie is te groot en inefficiënt!

Thailand in crisis: bureaucratie is te groot en inefficiënt!

Hoe staat het met de Thaise bureaucratie? In een tijd waarin de bevolking luidkeels over hervormingen nadenkt, werpen de huidige rapporten licht op de zaak. Thailand heeft ruim 3 miljoen werknemers in de publieke sector, wat neerkomt op een verhouding van 1:22 ten opzichte van de bevolking. De uitgaven in de publieke sector bedragen in totaal maar liefst 820 miljard baht, maar liefst 42% van de nationale begroting, wat de vraag oproept: is dit nog steeds actueel? Thaise PBS laat zien dat veel burgers het gevoel hebben dat de bureaucratie veel te groot en inefficiënt is.

De oorsprong van de Thaise bureaucratie is terug te voeren op de hervormingen van koning Chulalongkorn (Rama V), die probeerde het bestuur te moderniseren om de invloed van de koloniale machten tegen te gaan. Door deze hervormingen ontstonden ministeries en een gecentraliseerd bestuur dat de macht in Bangkok concentreerde. Na de politieke onrust van 1932 speelde de bureaucratie een beslissende rol in de ontwikkeling van het land.

Groei en uitdagingen

Tijdens het tijdperk van generaal Sarit Thanarat kende de bureaucratie een aanzienlijke groei, wat hielp bij het ondersteunen van de nationale ontwikkelingsplannen. Maar vandaag rijzen de vragen: heeft deze groei nog wel zin? Het begin lijkt misschien verguld, maar de Thaise bureaucratie krijgt steeds meer kritiek te verduren. In 2025 waren er ruim 450.000 kandidaten voor het ambtelijk examen, en alle vacatures waren vervuld. Niettemin moet de vraag naar de efficiëntie worden gesteld.

Een ander punt is de internationale vergelijking. Terwijl in de VS en Japan bijvoorbeeld 80% van de overheidswerknemers lokaal werkt, is dat in Thailand slechts 20%. Dit leidt tot gecentraliseerde macht, wat inefficiëntie en overlap in de hand werkt. Heb je enig idee wat dat betekent? Verwarring en daardoor inefficiënt bestuur.

De zoektocht naar oplossingen

Kritiek op een gebrek aan verantwoordelijkheid is niet nieuw. Gevallen zoals het ingestorte hoofdkwartier van de Nationale Rekenkamer weerspiegelen dieper wanbeheer dat velen als corruptie beschouwen. Bovendien stuitten eerdere pogingen tot hervormingen, zoals decentralisatie en privatisering, op weerstand. Een poging tot hervorming door de huidige regering heeft tot doel de bureaucratie uit te breiden door middel van wetswijzigingen – maar velen bekijken dit met scepsis. Er wordt duidelijk geprobeerd de staatscontrole te versterken in plaats van echte hervormingen door te voeren.

Dus wat is de toekomst van de Thaise bureaucratie? De roep om decentralisatie en het verminderen van de administratieve overlap wordt luider. Een stabiel politiek raamwerk en een echt verlangen naar hervormingen kunnen de sleutel tot verandering zijn, maar zijn we er klaar voor?

Ten slotte moet worden opgemerkt dat zowel nationale als internationale trends in bureaucratische hervormingen erop gericht zijn de efficiëntie te vergroten en de kosten te verlagen. Thailand doet er goed aan deze ontwikkelingen nader te bekijken en niet bang te zijn om gedurfde stappen te zetten.