Η κοινωνία της Ταϊλάνδης σε κρίση: Πώς η δομική ασθένεια μας συνθλίβει

Η κοινωνία της Ταϊλάνδης σε κρίση: Πώς η δομική ασθένεια μας συνθλίβει

Τα τελευταία χρόνια, η Ταϊλάνδη έχει παλέψει με μια ποικιλία προκλήσεων που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των πολιτών. Στο τελευταίο του άρθρο, ο Suwit Masinthree πραγματεύεται τα κοινωνικά προβλήματα που νιώθουν πολλοί Ταϊλανδοί σήμερα. Σύμφωνα με τον Gabor Maté, τον οποίο αναφέρει, πολλοί άνθρωποι στην Ταϊλάνδη αισθάνονται πιεσμένοι, εξαντλημένοι και απομονωμένοι. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο με το άτομο, αλλά είναι το αποτέλεσμα ενός άρρωστου συστήματος που αγνοεί τις δικές του πληγές. Ο Ματέ περιγράφει τον σύγχρονο πολιτισμό ως χαρακτηριζόμενο από «δομική ασθένεια», με την Ταϊλάνδη να ξεχωρίζει ως ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό παράδειγμα.

Οι οικονομικές συνθήκες παίζουν κεντρικό ρόλο. Το υψηλό κόστος ζωής, τα στάσιμα εισοδήματα και τα υψηλά χρέη πιέζουν όλο και περισσότερο τον πληθυσμό. Η κοινωνική αποδοχή της ανισότητας οδηγεί στο να θεωρούνται οι αδικίες ως φυσιολογικές, γεγονός που αυξάνει τον πόνο της κοινότητας. Η βαθιά ριζωμένη δυσπιστία προς το κράτος είναι επίσης ένα σημαντικό εμπόδιο. Ο πολίτης βιώνει συλλογικά το τραύμα της απάτης και της διαφθοράς, που οδηγεί σε περαιτέρω διάβρωση της εμπιστοσύνης στους κυβερνητικούς θεσμούς.

Η πρόκληση των δομικών ασθενειών

Σε μια ανταγωνιστική κουλτούρα, οι άνθρωποι είναι προετοιμασμένοι να παλεύουν για την επιβίωση. Αυτή η νοοτροπία συμβάλλει στην απώλεια συμπόνιας και αλληλεγγύης μεταξύ τους. Τα ιδρύματα συχνά προωθούν «δομικές ασθένειες», που μπορούν να γίνουν αισθητές στην οικογένεια, στο εκπαιδευτικό σύστημα και στην πολιτική σφαίρα. Τα δομικά στελέχη της οικογένειας καταστέλλουν την ατομική ανάπτυξη, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό αλλά χάνει τη σημασία του και αναδύεται μια απελπιστική νέα γενιά. Σύμφωνα με τον Δρ Σύμφωνα με τον Suwit, απαιτείται «ηθική-ψυχολογική ανθεκτικότητα» προκειμένου να πλησιάσουμε σε μια «κατάσταση αρχών».

Για να επιτευχθεί η αλλαγή, η ανθεκτικότητα είναι σημαντική σε τρία επίπεδα: τα άτομα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν το άγχος, οι κοινότητες να δημιουργήσουν ασφαλείς χώρους και οι θεσμοί πρέπει να περάσουν από τον έλεγχο στην υποστήριξη. Για να επιφέρει πραγματική αλλαγή, η κοινωνία πρέπει να σταματήσει να λέει ψέματα στον εαυτό της ότι οι τρέχουσες συνθήκες είναι φυσιολογικές. Αυτή η θεραπεία δεν είναι μόνο πολιτική, αφορά την κοινωνική ψυχή της χώρας και την αναβίωση του ταϊλανδικού πολιτισμού.

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ταϊλάνδη έχουν επιδεινωθεί περαιτέρω από την πανδημία του COVID-19 και τις γεωπολιτικές εντάσεις. Όπως το Παγκόσμια Τράπεζα στην επικαιροποίησή του για το Συστηματικό Διαγνωστικό Χώρας της Ταϊλάνδης 2024, η ανάγκη για μεταρρύθμιση παραμένει αμετάβλητη ενώ εμφανίζονται νέες προκλήσεις και ευκαιρίες.

Μελλοντικές προοπτικές και προτεραιότητες μεταρρυθμίσεων

Παρά τις δυσκολίες, η Ταϊλάνδη παρουσιάζει κάποια μακροοικονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Η οικονομική ανάπτυξη αυξήθηκε το 2022 και το 2023, αλλά εξακολουθεί να υστερεί σε σύγκριση με τους γείτονές της ASEAN. Παράγοντες όπως ο αδύναμος παγκόσμιος τουρισμός, οι μειωμένες επενδύσεις, η πτώση της παραγωγικότητας και η γήρανση του πληθυσμού επιβραδύνουν σημαντικά την οικονομική ανάπτυξη.

Η Παγκόσμια Τράπεζα προσδιορίζει πέντε βασικές προτεραιότητες για την αναζωογόνηση της Ταϊλάνδης έως το 2037:

• Stärkung des Humankapitals: Bildungsausgaben optimieren, die Erwerbsbeteiligung von Frauen und älteren Personen verbessern.
• Wettbewerbsfähige und innovative Wirtschaft: Technologische Wettbewerbsfähigkeit erhöhen, Regeln stärken und kleine sowie mittlere Unternehmen unterstützen.
• Niedrigkohlenstoff- und resiliente urbane Entwicklung: Infrastruktur in Sekundärstädten verbessern und auf klimatische Auswirkungen Rücksicht nehmen.
• Nachhaltige Entwicklung: Verantwortungsbewussten Tourismus und nachhaltige landwirtschaftliche Praktiken fördern.
• Stärkung der Institutionen: Inklusive, rechenschaftspflichtige und transparente öffentliche Dienstleistungen verbessern.

Προκλήσεις όπως το ανεπαρκές ανθρώπινο κεφάλαιο, η καθυστερημένη οικονομία και η περιβαλλοντική υποβάθμιση πρέπει να αντιμετωπιστούν επειγόντως για να επιτευχθεί μια θετική ανάκαμψη για την κοινωνία της Ταϊλάνδης. Μόνο μέσω μιας θεμελιώδους επανεξέτασης και θαρραλέων μεταρρυθμίσεων μπορεί η Ταϊλάνδη να προχωρήσει προς ένα ευημερούν μέλλον.