Zuid-Korea vecht vastberaden tegen internationale oplichtersnetwerken!

Zuid-Korea vecht vastberaden tegen internationale oplichtersnetwerken!

In oktober 2025 lanceerde de Zuid-Koreaanse regering onder president Lee Jae-myung een radicale operatie om de criminele netwerken in Cambodja, die honderden Zuid-Koreaanse burgers gevangen houden in online fraudecentra, hard aan te pakken. Acute berichten over marteling en dodelijke mishandeling van slachtoffers veroorzaken toenemende bezorgdheid onder de Zuid-Koreaanse bevolking. In deze context werd een reisbeperking op Code Black-niveau opgelegd om te voldoen aan de “nationale veiligheidsmissie”. De Zuid-Koreaanse regering heeft inlichtingendiensten en speciale troepen ingezet om deze uitdagingen samen met de Cambodjaanse regering aan te pakken, zo meldt Thaise Publica.

Het oplichtersprobleem strekt zich echter uit tot ver buiten Cambodja en is diep geworteld in Thailand. Er is hier een wijdverbreid netwerk dat technologie en politieke invloed uitbuit en de nationale veiligheid van binnenuit ondermijnt. Burgers ervaren een “morele veiligheidscrisis” waarin hun vertrouwen in de staat zichtbaar afneemt. Daarom is de introductie van een ‘Principled Governance Framework’ dringend nodig om het ernstige morele verval in het overheidsapparaat tegen te gaan.

Dringend behoefte aan hervormingen

Als het gaat om de bestrijding van deze criminele activiteiten, komen er verschillende belangrijke maatregelen ter tafel. Dit omvat onder meer de oprichting van een Moral Intelligence Center (MIC), dat bedoeld is om illegale geldstromen en ambtenaren te monitoren. Er wordt ook een Digital Border Taskforce gepland om samen te werken met de buurlanden om het witwassen van geld en fraudecentra te bestrijden. Een National Trust Index is ook bedoeld om het vertrouwen van burgers in de staat te meten en daarmee als controle-instrument te dienen, zo blijkt uit de rapporten Thaise Publica onderbouwen. Eén ding is duidelijk: moreel leiderschap is van cruciaal belang als we het vertrouwen van de burgers willen herstellen, want echte verandering is de verantwoordelijkheid van onze leiders.

De problemen die worden veroorzaakt door de endemische corruptie in Thailand zijn ernstig. Uit de Corruption Perception Index 2024 blijkt dat Thailand op de 107e plaats staat van de 180 landen met slechts 34 punten. Ondanks de politieke retoriek over de bestrijding van corruptie en de stappen van de militaire junta om van de bestrijding van corruptie een prioriteit te maken, is de situatie tot nu toe niet verbeterd. Integendeel, juntafunctionarissen houden zich ook bezig met corrupte praktijken, en massale corruptie en nepotisme zijn aan de orde van de dag, zoals het geval is Wikipedia vat samen.

De stemming in de ASEAN-regio

De problemen in Thailand staan ​​niet op zichzelf; de hele ASEAN-regio wordt geconfronteerd met een crisis op het gebied van moreel bestuur. Indonesië is momenteel een hotspot voor sociale onrust die wijst op soortgelijke ernstige tekortkomingen in het bestuur. Massale corruptie en repressief gedrag van ambtenaren veroorzaken onvrede onder de bevolking, niet alleen in Indonesië, maar ook in de Filippijnen en Thailand. Uit een onderzoek van het ISEAS-Yusof Ishak Instituut blijkt dat 43,4 procent van de ASEAN-inwoners sociale ongelijkheid als het grootste probleem ziet. Het wordt steeds duidelijker dat creatieve oplossingen en diepgaande hervormingen nodig zijn om de interne situatie in deze landen te stabiliseren, niet alleen uit eigenbelang, maar ook om relevant te blijven op het internationale toneel.

De toekomst van de ASEAN staat op het spel; de mogelijkheden variëren van fundamentele transformatie via morele hervormingen tot verdeeldheid als gevolg van interne conflicten. In deze context zouden politieke partijen die een vastberaden strijd voeren tegen het oplichtersprobleem het vertrouwen van de burgers kunnen winnen en de eer van de staat kunnen herstellen, wat cruciaal zou kunnen blijken voor de stabiliteit van de regio.

Uiteindelijk wordt de strijd tegen oplichters en corruptie niet alleen gezien als een strijd op het gebied van het financiële of veiligheidsbeleid, maar als een ‘morele oorlog’ die moed en vastberadenheid vereist. Dit is de enige manier waarop de staat zijn integriteit kan behouden en het vertrouwen van zijn burgers kan herwinnen.