Μεγάλες διαδηλώσεις κατά των νέων εργατικών νόμων στην Ταϊλάνδη: Συναγερμός στο Εμπορικό Επιμελητήριο!

Μεγάλες διαδηλώσεις κατά των νέων εργατικών νόμων στην Ταϊλάνδη: Συναγερμός στο Εμπορικό Επιμελητήριο!

Πολλά έχουν αλλάξει στον εργασιακό κόσμο της Ταϊλάνδης τις τελευταίες εβδομάδες. Ο Δρ. Phaj Aramwatananon, πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Ταϊλάνδης, εξέφρασε ανησυχίες σχετικά με τους προτεινόμενους εργατικούς νόμους που εγκρίθηκαν από τη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 24 Σεπτεμβρίου 2025. Το Εμπορικό Επιμελητήριο έλαβε πολυάριθμες καταγγελίες από μέλη από πέντε περιφέρειες και περισσότερες από 20 εμπορικές ενώσεις που αντιτίθενται στα σχέδια νόμων και κατέθεσαν καταγγελία στον Υπουργό Εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των αρμόδιων αρχών του Κοινοβουλίου. Όλοι συμφωνούν σε ένα βασικό μέλημα: οι νέοι νόμοι θα μπορούσαν να επιβαρύνουν τη συνολική οικονομία και να αυξήσουν το κόστος απασχόλησης για τους εργοδότες, κάτι που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό στην τρέχουσα οικονομική αβεβαιότητα. Νέα της Μπανγκόκ Μπιζ αναφέρει ότι τέτοιες αλλαγές θα μπορούσαν ενδεχομένως να οδηγήσουν σε κλείσιμο επιχειρήσεων και απολύσεις, καθώς πολλές βιομηχανίες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ανθρώπινη εργασία.

Τι υπάρχει όμως στην πραγματικότητα στα νομοσχέδια; Μια από τις πιο σοβαρές αλλαγές θα μπορούσε να είναι η μείωση του κανονικού ωραρίου εργασίας από 48 σε 40 ώρες την εβδομάδα. Αν και αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των εργαζομένων, οι εργοδότες φοβούνται ότι θα αυξήσει σημαντικά το κόστος παραγωγής, ειδικά για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ). Οι απόψεις των εργοδοτών και του ιδιωτικού τομέα επίσης δεν φαίνεται να έχουν ληφθεί επαρκώς υπόψη. Αυτή η κριτική έγινε από τον Δρ. Phaj, εξέφρασε επίσης και τόνισε την ανάγκη διεξαγωγής μιας ολοκληρωμένης διαβούλευσης με τα διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη. Αυτό είναι σύμφωνο με το άρθρο 77 του Συντάγματος της Ταϊλάνδης, το οποίο απαιτεί να ενσωματωθούν όλα τα θιγόμενα μέρη στη νομοθετική διαδικασία.

Ανησυχίες του ιδιωτικού τομέα

Το Εμπορικό Επιμελητήριο της Ταϊλάνδης συνέχισε να υποστηρίζει τη διαφάνεια και τη συμμετοχή σε όλη τη νομοθετική διαδικασία. Σε δήλωση με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 2025 σημειώθηκε ότι ο ιδιωτικός τομέας, συμπεριλαμβανομένου του Εμπορικού Επιμελητηρίου και τριών άλλων ιδρυμάτων, είχε διατυπώσει αντίρρηση στα σχέδια νόμων. Δεν απαιτούν μόνο μια δίκαιη ακρόαση, αλλά και τη συνεκτίμηση διεθνών προτύπων όπως οι κατευθυντήριες γραμμές της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ). Αυτά τα πρότυπα υπογραμμίζουν τη σημασία της δίκαιης και ισορροπημένης νομοθεσίας που σέβεται τόσο τα δικαιώματα των εργαζομένων όσο και τις ανάγκες των εργοδοτών. Ταϊλανδικό PBS υπογραμμίζει ότι η μη συντονισμένη εφαρμογή των σχεδιαζόμενων αλλαγών θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες για την οικονομία, ιδιαίτερα σε περιόδους αβεβαιότητας.

Το νομικό πλαίσιο στην Ταϊλάνδη

Στην Ταϊλάνδη, υπάρχουν κανονισμοί «προστασίας της εργασίας» από το 1998, οι οποίοι ενισχύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Οι υπάρχοντες κανονισμοί περιλαμβάνουν προδιαγραφές για τις ώρες εργασίας, τους κατώτατους μισθούς, τα δικαιώματα διακοπών και απόλυσης καθώς και κανονισμούς για την προστασία της μητρότητας. Οι συνήθεις ώρες εργασίας είναι το πολύ 8 ώρες την ημέρα και 48 ώρες την εβδομάδα, αν και οι ρυθμίσεις σε συγκεκριμένους τομείς επιτρέπουν ειδικές αποκλίσεις. Το εργατικό δίκαιο της Ταϊλάνδης εφαρμόζεται τόσο στους Ταϊλανδούς όσο και στους αλλοδαπούς εργαζόμενους και διέπεται από διάφορους νόμους, συμπεριλαμβανομένου του νόμου περί προστασίας της εργασίας και του νόμου περί αποζημίωσης του 1994. Αυτά τα υπάρχοντα πλαίσια διασφαλίζουν την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από τα νέα σχέδια νόμων. Ταϊλανδικό δίκαιο παρέχει μια ολοκληρωμένη επισκόπηση των σχετικών κανονισμών εργατικού δικαίου εδώ.

Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί η συζήτηση γύρω από τα νέα σχέδια εργατικής νομοθεσίας και αν θα υπάρξει διάλογος μεταξύ των διαφόρων εμπλεκόμενων φορέων. Το Εμπορικό Επιμελητήριο της Ταϊλάνδης προτρέπει μια ανοιχτή συζήτηση για να διασφαλιστεί ότι τα συμφέροντα των εργαζομένων και των εργοδοτών προστατεύονται στο μέλλον. Σε τελική ανάλυση, διακυβεύεται η ποιότητα ζωής των εργαζομένων.